کلبه ی تنها | ||
بر نگه سرد من به گرمی خورشید می نگرد هر زمان دو چشم سیاهت
تشنه این چشمه ام چه سود خدا را شبنم جان مرا نه تاب نگاهت.
جز گل خشکیدهای و برق نگاهی از تو دراین گوشه یادگار ندارم!
ز آن شب غمگین که از کنار تو رفتم یک نفس از دست غم قرار ندارم!
ای گل زیبا بهای هستی من بود گر گل خشکیده ای زکوی تو بردم
گوشه تنها چه اشک ها که فشاندم وان گل خشکیده را به سینه فشردم! [ پنج شنبه 86/10/20 ] [ 3:12 صبح ] [ بهزاد عبادی ]
[ نظرات (یک) ]
|
||
[ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |