سفارش تبلیغ
صبا ویژن

کلبه ی تنها
قالب وبلاگ

نیایش دعای است از روی تضرع و زاری با مدح و  تحسین که به معنای مهربانی هم آمده است.در آثار ادب فارسی نیایش  معادل واژه های  عربی مانند مناجات ودعا استغاثه ذکر و نظایر آن به کار رفته است.فرهنگبازمانده از تاریخ ایرانیان هم چون ستایش مهر  عالی ترین  مظهر اهورا گویا ی  آن است که ایرانیان از معدود اقوامی اند که هرگز بت نداشته و بت پرستی نکرده اند .سراسر اوستا سرشار از نیایش است .در سرود یکم (اهونودگاه) بخش (یسنه)هات 28 آمده است

                                  ایمزدا ای سپند مینو

                                  اینک در آغاز با دست های برآورده تو را نماز می گزارم

                                  وخواستار بهروزی و رامشم....

                                  هر آن گاه که تو را به یاری خوانم به سوی من آی و مرا

                                  بهروزی و رامش بخش.

 

پس از ظهور اسلام گرچه تا دو قرن اثری به نظم و نثر فارسی در دست نیست شکوفایی جوانه ه های شعر و  ادب به ویژه با پدید آمدن سبک  عراقی  فضای جدیدی را در  شعر مناجاتی و نیایش نامه ها گشود .قصاید شاعرانی چون رودکی فرخی سیستانی منوچهری و عنصری  جای خود را به قالب مثنوی غزل و ترکیب بند داد که سر شار از مفاهیمی چون زهد ورع دنیا گریزی و نیایش اند. در فراز و نشیب شعر ادب فارسی از قرن یازدهم تا پس از جنبش مشروطیت که  مفاهیمی  مانندتمدن جامعه کار گزاران مناسبت های سیاسی اجتماعی در اوج قرار گرفت به نیایش این  درون مایه  اخلاقی عنایتی نشد .پس از آن بود که با ابتکار شاعرانی چون علی اسفندیاری (نیما یوشیج)وپیروان او در آزاد سازی شعر از قید تساوی مصراع ها و وزن مرحله جدیدی آغاز شد  .فروغفرخ زاد  نمونه ای از مناجات انسانمدرن  امروزی  را سرود  که از رنج های  بشری و دردها ی زندگی صادقانه با خدا سخن می گوید :

 

                                               آه ای خدا چگونه تو را گویم

                                                  کز جسم خویش خسته و بیزارم

                                                             هر شب بر آستان جلال تو

                                               گویی امید جسم دگر   دارم

                                               از دیدگان روشن من بستان

                                                           شوق به سوی غیر دویدن  را

                                                           لطفی کن ای خداو  بیاموزش

                                                           از برق چشم  غیر رمیدن  را


[ دوشنبه 89/7/12 ] [ 1:54 صبح ] [ بهزاد عبادی ] [ نظرات () ]
.: Weblog Themes By WeblogSkin :.
درباره وبلاگ

در آسمان خیال بالهایم را می گشایم هر چه از زمین و آدمهایش دورتر می شوم سبک و سبکتر میشوم.می خواهم دلم را هم باخودم ببرم نمی خواهم پیش این مردم خاکی بماند.هر چه از زمین دورتر می شوم گرمای وجود خورشید را بیشترحس میکنم و تنم داغتر می شود.می خواهم آنقدر پواز کنم تا به خورشید برسمکاش ابرها سد راهم نشوند من طاقت سنگینی ابرها را ندارم هنوز خیلی مانده بخورشید برسم می خواهم آنقدر به او نزدیک شوم تا از گرمای وجودش بسوزم من عاشق سوختنم.
موضوعات وب
امکانات وب


بازدید امروز: 24
بازدید دیروز: 3
کل بازدیدها: 256301