کلبه ی تنها | ||
در پیش کومهام در صحنهی تمشک بیخود ببستهاست مهتاب بیطراوت،لانه.
یک مرغ دلنهادهی دریادوست با نغمههایش دریایی بیخود سکوت خانهسرایم را کرده است چون خیالش ویرانه.
بیخود دویده است بیخود تنیده است
«لم» در حواشی «آییش» باد از برابر جاده کانجا چراغ روشن تا صبح میسوزد از پی چه نشانه.
ای یاسمن تو بیخود پس نزدیکی از چه نمیگیری با این خرابم آمده خانه. [ شنبه 88/8/2 ] [ 12:19 صبح ] [ بهزاد عبادی ]
[ نظرات (یک) ]
|
||
[ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |