کلبه ی تنها | ||
در پیش کومهام در صحنهی تمشک بیخود ببستهاست مهتاب بیطراوت،لانه .
یک مرغ دلنهادهی دریادوست با نغمههایش دریایی بیخود سکوت خانهسرایم را کرده است چون خیالش ویرانه .
بیخود دویده است بیخود تنیده است
« لم» در حواشی «آییش»باد از برابر جاده کانجا چراغ روشن تا صبح میسوزد از پی چه نشانه .
ای یاسمن تو بیخود پس نزدیکی از چه نمیگیری با این خرابم آمده خانه . [ شنبه 88/8/2 ] [ 12:19 صبح ] [ بهزاد عبادی ]
[ نظرات () ]
|
||
[ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |