|
کلبه ی تنها 
| ||
|
عمر پا بر دل من می نهد و می گذرد خسته شد چشم من از اینهمه پائیز و بهار نه عجب گر نکنم بر گل و گلزار نظر در بهاری که دلم نشکفد ز خنده یار
چه کند با رخ پژمرده من گل به چمن؟ چه کند با دل افسرده من لاله به باغ؟ من چه دارم که برم در بر آن غیر از اشک وین چه دارد که نهد بر دل من غیر از داغ ؟
عمر پا بر دل من می نهد و می گذرد می برد مژده آزادی زندا نی را زودتر کاش به سر منزل مقصود رسد سحری جلوه کند این شب ظلمانی ر ا
پنجه مرگ گرفته است گریبان امید شمع جانم همه شب سوخته بربالینش روح آزاده من می رمد از بوی بهار بی توخاری است به دل خنده فروردینش
عمر پا بر دل من می نهد و می گذرد کاروانی همه افسون همه نیرنگ وفریب سالها باغ و بهارم همه تاراج خزان سینه ام پرشده از ناله غمهای غریب
دیدن روی گل و سیر چمن نیست بهار به خدا بی رخ معشوق گناه است گناه آن بهارست که بعدازشب جانسوز فراق به هم آمیز ناگه دو تبسم دو نگاه [ چهارشنبه 86/8/23 ] [ 3:12 عصر ] [ بهزاد عبادی ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  در آسمان خیال بالهایم را می گشایم هر چه از زمین و آدمهایش دورتر می شوم سبک و سبکتر میشوم.می خواهم دلم را هم باخودم ببرم نمی خواهم پیش این مردم خاکی بماند.هر چه از زمین دورتر می شوم گرمای وجود خورشید را بیشترحس میکنم و تنم داغتر می شود.می خواهم آنقدر پواز کنم تا به خورشید برسمکاش ابرها سد راهم نشوند من طاقت سنگینی ابرها را ندارم هنوز خیلی مانده بخورشید برسم می خواهم آنقدر به او نزدیک شوم تا از گرمای وجودش بسوزم من عاشق سوختنم. | |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
