|
کلبه ی تنها 
| ||
|
من از مردی سخن می گویم که عهده دار شده بود در مراسم تدفین دوستی سخن بگوید او به تاریخ های روی سنگ مزار او اشاره کرد از آغاز...تا پایان او یاد آور شد که اولی تاریخ ولادت اوست و اشک ریزان از تاریخ بعدی سخن گفت اما او گفت: چیزی که بیش از همه اهمیت دارد خط تیره ی بین آن دو تاریخ است.(1382-1313) زیرا این خط تیره تمام مدت زمانی را نشان می دهد که او بر روی زمین می زیست... واکنون کسانی که به او عشق می ورزیدند می دانند که ارزش این خط کوچک برای چیست زیرا اهمیتی ندارد که دارایی ما چقدر است اتومبیل ها...خانه ها...پولها... . آنچه اهمیت دارد آن است که چگونه زندگی می کنیم و چگونه عشق می ورزیم وچگونه خط تیره ی زندگی خود را صرف می کنیم بنابر این باره سخت به تفصیل بیندیشید.... آیا چیزهای در زندگیتان هست که بخواهید تغیرشان دهید؟ چون ابدا نمید دانید چه مدت زمانی باقی مانده که بتوانید آن را نو آرایی کند. اگر فقط می توانستیم طوری آهسته حرکت کنیم که آنچه درست وحقیقی است دریابیم وهمیشه کوشش کنیم تا بفهمیم که دیگران چه احساسی دارند ودر خشمگین کردن کمتر چالاک باشیم وقدردانی بیشتری از خود نشان دهیم ودر زندگی خود به مردم چنان عشق بورزیم که هرگز قبلاا نورزیده ایم و اگر بایکدیگر با احترام رفتارکنیم و بیشتر لبخندد بزنیم... [ شنبه 87/11/19 ] [ 12:13 صبح ] [ بهزاد عبادی ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  در آسمان خیال بالهایم را می گشایم هر چه از زمین و آدمهایش دورتر می شوم سبک و سبکتر میشوم.می خواهم دلم را هم باخودم ببرم نمی خواهم پیش این مردم خاکی بماند.هر چه از زمین دورتر می شوم گرمای وجود خورشید را بیشترحس میکنم و تنم داغتر می شود.می خواهم آنقدر پواز کنم تا به خورشید برسمکاش ابرها سد راهم نشوند من طاقت سنگینی ابرها را ندارم هنوز خیلی مانده بخورشید برسم می خواهم آنقدر به او نزدیک شوم تا از گرمای وجودش بسوزم من عاشق سوختنم. | |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
