|
کلبه ی تنها 
| ||
|
سحر با باد می گفتم حدیث آرزومندی خطاب آمد که وا ثق شو به الطاف خداوندی دعای صبح وآه شب کلید گنج مقصود است بدین راه و روش می رو کهسرعشق گوید باز ورای حدتقریر است شرح آرزومندی
درآمد از در خندان لب و گشاده جبین کنار من بنشست و غبار غم بنشاند فشرد حافظ محبوب را به سینه خویش دلم به سینه فروریخت "تا چه خواهد خواند" به ناز چشم فرو بست و صفحه ای بگشود ز فرط ادی کوبید پای و دست افشاند مرا فشرد در آغوش خندهای زد و گفت "رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند " هزار بوسه زدم بر ترانه استاد هزار بار بر آن روح پاک رحمت باد [ سه شنبه 86/8/22 ] [ 5:45 صبح ] [ بهزاد عبادی ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  در آسمان خیال بالهایم را می گشایم هر چه از زمین و آدمهایش دورتر می شوم سبک و سبکتر میشوم.می خواهم دلم را هم باخودم ببرم نمی خواهم پیش این مردم خاکی بماند.هر چه از زمین دورتر می شوم گرمای وجود خورشید را بیشترحس میکنم و تنم داغتر می شود.می خواهم آنقدر پواز کنم تا به خورشید برسمکاش ابرها سد راهم نشوند من طاقت سنگینی ابرها را ندارم هنوز خیلی مانده بخورشید برسم می خواهم آنقدر به او نزدیک شوم تا از گرمای وجودش بسوزم من عاشق سوختنم. | |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
