|
کلبه ی تنها 
| ||
|
بر تن خورشید می پیچید به ناز چادر نیلوفری رنگ غروب تک درختی خشک در پهنای دشت تشنه میماند درین تنگ غروب!
از کبود آسمان ها روشنی می گریزد جانب آفاق دور در افق بر لاله سرخ شفق می چکد از ابرها باران نور!
می گشاید دود شب آغوش خویش زندگی را تنگ می گیرد به بر باد وحشی می دود در کوچه ها تیرگی سر می کشد از بام ودر
شهر می خوابد به لالای سکوت اختران نجواکنان بر بام شب نرم نرمک باده مهتاب را ماه می ریزد درون جام شب
نیمه شب ابری به پهنای سپهر میرسد از راه و میتازد به ماه! جغد می خندد به روی کاج پیر شاعری میماند وشامی سیاه!
در دل تاریک این شب ها ی سرد ای امید نا امیدیهای من برق چشمان تو همچون آفتاب می درخشد بر رخ فردای من [ پنج شنبه 86/9/1 ] [ 11:42 عصر ] [ بهزاد عبادی ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  در آسمان خیال بالهایم را می گشایم هر چه از زمین و آدمهایش دورتر می شوم سبک و سبکتر میشوم.می خواهم دلم را هم باخودم ببرم نمی خواهم پیش این مردم خاکی بماند.هر چه از زمین دورتر می شوم گرمای وجود خورشید را بیشترحس میکنم و تنم داغتر می شود.می خواهم آنقدر پواز کنم تا به خورشید برسمکاش ابرها سد راهم نشوند من طاقت سنگینی ابرها را ندارم هنوز خیلی مانده بخورشید برسم می خواهم آنقدر به او نزدیک شوم تا از گرمای وجودش بسوزم من عاشق سوختنم. | |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
.jpg)