کلبه ی تنها | ||
آن که ز دست دل به امان وآنکه آید زدست جان به ستوه گاه سر می نهد به سینه دشت گاه رو می کند به دامن کوه تا زند در پناه تنهای دست در دامن شکیبای
غافل از این بود که تنهای سر نهادن به کوه وصحرا نیست با طبیعت نشستن هوس است چون نکو بنگرند تنها نیست ای دل من بسان شمع بس باز تنها میان جمع بسوز [ دوشنبه 86/8/28 ] [ 3:19 صبح ] [ بهزاد عبادی ]
[ نظرات () ]
|
||
[ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |