|
کلبه ی تنها 
| ||
|
ستاره گم شد و خورشید سر زد پرستوی به بام ختنه پر زد در آن صبحم صفای آرزویشب اندیشه را رنگ سحر زد!
پرستو باشم و از دام این خاک گشایم پر به سوی بام افلاک ز چشم انداز بی پایان گردون در آویزم به دنیائی طر بناک!
پرستو باشم از بام هستی بخوانم نغمه های شوق و مستی سرودی سر کنم با خاطری شاد سرود عشق و آزادی پرستی.
پرستو باشم از بامی به بامی صفای صبح را گویم سلامی بهارن را برم هر جا نویدی جوانان را دهم هر سو پیامی
تو هم روزی اگر پرسی ز حالم لب بامت ز حال دل بنا لم. وگر پروا کنم بر من نگیری که میترسم زنی سنگی به بام [ یکشنبه 86/9/4 ] [ 7:5 صبح ] [ بهزاد عبادی ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  در آسمان خیال بالهایم را می گشایم هر چه از زمین و آدمهایش دورتر می شوم سبک و سبکتر میشوم.می خواهم دلم را هم باخودم ببرم نمی خواهم پیش این مردم خاکی بماند.هر چه از زمین دورتر می شوم گرمای وجود خورشید را بیشترحس میکنم و تنم داغتر می شود.می خواهم آنقدر پواز کنم تا به خورشید برسمکاش ابرها سد راهم نشوند من طاقت سنگینی ابرها را ندارم هنوز خیلی مانده بخورشید برسم می خواهم آنقدر به او نزدیک شوم تا از گرمای وجودش بسوزم من عاشق سوختنم. | |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
